در این مقاله انواع جوشکاری را مورد بررسی قرار می دهیم:
در این نوع جوشکاری از الکترود غیر مصرفی و تنگستن استفاده می‌شود. این یکی از معدود انواع جوشکاری است که می‌تواند بدون فلز پُرکننده انجام شود و فقط با استفاده از این دو فلز جوش داده می‌شود. در صورت تمایل می‌توان یک فلز پُرکننده دیگر نیز اضافه کنید، اما باید آن را با دست اعمال کرد. مخزن گاز با این روش جوشکاری برای تأمین جریان ثابت گاز مورد نیاز برای محافظت از جوش ضروری است.
این بدان معنا است که معمولاً در داخل محیط نیز می‌توان از این نوع جوشکاری استفاده کرد. جوشکاری قوسی با الکترود تنگستن در پناه گاز محافظ، نوعی جوشکاری دقیق است که جوش‌ها با ظاهری زیبا را ایجاد می‌کند که نیازی به تمیز کردن ندارند، زیرا هیچ پراکنده‌ای ایجاد نمی‌کنند. با توجه به این صفات، این نوع جوشکاری، روشی تقریباً سخت است که نیاز به جوشکار ماهر دارد.
این نوع جوشکاری مشابه جوشکاری MIG است. درواقع، جوشکارهای MIG اغلب وظایف بیشتری را نسبت به جوشکاری FCAW انجام می‌دهند. دقیقاً مانند جوشکاری MIG، یک سیم به عنوان الکترود و فلز پُرکننده بر روی سطح کار تغذیه می‌شود؛ اینجاست که همه چیز متفاوت جلوه می‌کند. برای جوشکاری قوسی با مفتول توپودری، سیم دارای هسته‌ای از شار است (گدازآور) که باعث ایجاد سپر گازی در اطراف جوش می‌شود. این امر نیاز به گازرسانی خارجی را از بین می‌برد.جوشکاری قوسی با مفتول توپودری برای فلزات ضخیم‌تر و سنگین‌تر مناسب است، زیرا این روش جوشکاری با حرارت بالا انجام می‌شود. به همین دلیل اغلب در تعمیر تجهیزات سنگین استفاده می‌شود. این یک فرآیند کارآمد است که زباله زیادی ایجاد نمی‌کند. از آنجا که دیگر نیازی به گاز خارجی نیست، این روش جوشکاری نیز کم هزینه است. مقدار کمی سرباره از خود باقی می‌گذارد و برای ساختن یک جوش زیبا و بی‌نقص به کمی تمیز کاری نیاز دارد.
این فرآیند جوشکاری از دهه ۱۹۳۰ آغاز شد، اما امروزه همچنان مورد استفاده قرار می‌گیرد. این جوش به عنوان یک روش محبوب برای جوشکاری تلقی می‌شود، زیرا یادگیری آن آسان است و همچنین هزینه کم نیز برای کار کردن دارد. با این حال، این شیوه ظریف‌ترین جوش‌ها را ایجاد نمی‌کند، زیرا به راحتی می‌شکند. پاکسازی و تمیز کاردن آن نیز معمولاً ضروری است. یک «الکترود»، نقش فلز پُرکننده را ایفا می‌کند که از انتها به فلزات پایه متصل می‌شود و با ذوب شدنش، جوش را ایجاد می‌کند.هنگام ایجاد قوس الکتریکی، ابری از گاز را ایجاد کرده و از فلز در برابر اکسیداسیون محافظت می‌کند. با خنک شدن، این گاز بر روی فلز به سربار تبدیل می‌شود. از آنجا که به گاز احتیاج ندارد، این فرآیند حتی در هوای نامساعد مانند باران و باد نیز می‌تواند در بیرون از فضای بسته نیز استفاده شود. همچنین روی سطوح زنگ زده رنگ شده و کثیف نیز به خوبی کار کرده و این امر کار را برای تعمیر تجهیزات میسر می‌کند. این روش جوشکاری برای انوع فلزها نیز کاربردی است، هرچند که برای فلزات نازک خیلی عالی نیست. جوشکاری دستی یک فرآیند بسیار ماهر و دارای یک برنامه یادگیری طولانی است.
جوشکاری MIG یکی از انواع جوشکاری است. MIG مخفف گاز بی اثر فلز است، گرچه گاهی اوقات جوش قوس فلزی گازی (GMAW) نیز نامیده می‌شود. این فرآیند بسیار سریع انجام می‌شود، به طوری که فلز پُرکننده از طریق وند (Wand) تغذیه شود، در حالی که برای جلوگیری از محافظت عناصر بیرونی، گاز در اطراف آن تراوش می‌کند. این بدان معناست که برای استفاده در فضای باز خیلی عالی نیست. می‌توان از این روش، برای جوشکاری انواع مختلف فلز در ضخامت‌های مختلف استفاده کرد.
فلز پُرکننده یک سیم مصرفی است که از یک قرقره تغذیه می‌شود و به عنوان الکترود نیز عمل می‌کند. هنگامی که قوس از نوک سیم تا فلز پایه شکل می‌گیرد، سیم ذوب شده و تبدیل به فلز پرکننده می‌شود. به این شکل جوش ایجاد می‌شود. سیم به طور مداوم از طریق گره تغذیه می‌شود و به جوشکار امکان می‌دهد با سرعت دلخواه کر کند. جوشکاری قوسی با گاز محافظ، جوشی صاف و محکم تولید می‌کند که از نظر ظاهری بسیا زیبا است.
جوش قوس پلاسما مشابه GTAW است، اما از قوس کمتری استفاده می‌کند و دقت جوش را افزایش می‌دهد. همچنین یک مشعل متفاوت دارد و دمای بسیار بالاتری را نیز به دست می‌آورد. گاز در داخل گره تحت فشار قرار می‌گیرد و پلاسما ایجاد می‌کند. سپس پلاسما یونیزه شده و آنرا رسانا می‌کند. این حالت اجازه می‌دهد تا قوس ایجاد شود و تحت درجه حرارات بالا، فلزات پایه را ذوب می‌کند. این روش اجازه می‌دهد تا جوش قوس پلاسما بدون فلز پرکننده انجام شود. جوشکاری قوس پلاسما اجازه می‌دهد تا جوش‌های عمیق به جوش‌های باریک نفوذ کرده و جوش‌های زیبا و مستحکم تولید می‌کند. علاوه بر این، سرعت بالای جوشکاری نیز از فواید این روش است.
از این نوع جوشکاری می‌توان در فلزات یا ترموپلاستیک‌ها استفاده کرد. همانطور که از نام آن پیداست، استفاده از لیزر به عنوان منبع گرما برای ایجاد جوش‌ها استفاده می‌شود. این نوع جوشکاری می‌تواند در فولادهای کربن‌دار، فولاد ضد زنگ، فولادهای HSLA، تیتانیوم و آلومینیوم نیز استفاده شود. این روش همچنین به وفور در صنعت خودرو مورد استفاده قرار می‌گیرد.
از دیگر انواع جوشکاری است که یک پرتو با سرعت زیاد الکترون باعث ایجاد گرما از طریق انرژی جنبشی می‌شود و دو ماده را با هم جوش می‌دهد. این روش، جوشکاری بسیار پیچیده‌ای است که توسط دستگاه و در خلاء انجام می‌شود.
روش هیدروژن اتمی نوعی جوشکاری با حرارت بسیار بالا است که در گذشته به عنوان جوشکاری قوس اتمی شناخته می‌شد. این نوع جوشکاری شامل استفاده از گاز هیدروژن برای محافظت از دو الکترود ساخته شده از تنگستن است. این می‌تواند به دمای بالاتر از مشعل استیلن برسد و با یا بدون فلز پرکننده قابل انجام است. این یک شکل قدیمی‌تر از جوشکاری است که در سال‌های اخیر جوشکاری MIG جایگزین آن شده است.
این فرآیند پیشرفته جوشکاری است که برای جوشکاری لبه نازک دو صفحه فلزی به صورت عمودی استفاده می‌شود. به جای اینکه جوش در قسمت خارجی مفصل اعمال شود، بین لبه‌های دو صفحه قرار می‌گیرد. یک سیم الکترود مس از طریق یک لوله راهنمای فلزی مصرفی تغذیه می‌شود که به عنوان فلز پرکننده عمل می‌کند. سپس یک جوش در پایین درز شروع می‌شود و به آرامی به سمت بالا حرکت می‌کند تا کاملاً درز را بپوشاند. این یک فرآیند، روشی خودکار است و توسط دستگاه انجام می‌شود.
بعضی از روش‌های جوشکاری به وسیله دستگاه انجام می‌شوند و به تجهیزات تخصصی گران قیمت نیاز دارند، اما برخی دیگر چنین نیستند. به هر روی، هر یک این روش‌ها برای یک کار به خصوص مناسب است، اما برای کارهای عمومی و حتی ساختمانی، جوشکاری قوسی فلز پوشش‌دار همچنان پرکاربردترین شیوه جوشکاری است.
طراحی سایت و سئو توسط شرکت آیوا وب
